ფოსტა ვლადიკავკაზსა და თბილისს შორის მხოლოდ ცხენიანი ესტაფეტით გადაჰქონდათ.

თბილისში პირველი საფოსტო განყოფილება გაიხსნა.

ფოსტის გადასატანად დამატებით 120 ცხენი გამოიყო.

საქართველოს ზოგიერთ საფოსტო ტრაქტზე ფოსტის სადგურები კერძო პირებს ეკუთვნოდათ. 1836 წლიდან კერძო სადგურების საფოსტო უწყებისთვის გადაცემა დაიწყო.

შეიქმნა XII საფოსტო ოლქი. მის გამგეობაში შევიდა ქართლ-იმერეთის და კასპის ოლქი. 1857 წელს, ოლქის მმართველის, ნ.კახანოვის თხოვნით, თბილისში ფოსტის განყოფილება გაიხსნა. კახანოვმა გარკვეული რეფორმები გაატარა საფოსტო საქმეში. საინტერესოა, რომ მას მიაწერენ "თბილისის მარკის" გამოშვებას.

თბილისსა და ვლადიკავკაზს შორის 11 ახალი სადგური იგება.

თბილისის, მცხეთის, დუშეთის, ფასანაურის, მლეთის, გუდაურის, ყაზბეგის, ლარსის, ბალტას და ვლადიკავკაზის საფოსტო სადგურებში ცხენების რაოდენობა 652-მდე გაიზარდა. მოწინავე ქართული საზოგადოება განსაკუთრებული ყურადღებით ადევნებდა თვალყურს საფოსტო მიმოსვლას საქართველოს სამხედრო გზაზე.

ორგანიზაცია "რუსეთის ტექნიკური საზოგადოების" კავკასიის განყოფილების თავმჯდომარემ, ცნობილმა მეცნიერმა და ინჟინერმა მ. გარსევანიშვილმა 1876 წლის 14 დეკემბერს გამართულ სხდომაზე მოიყვანა პეტერბურგიდან ფოსტის დაგვიანების მაგალითები. განსაკუთრებით ქვიშხეთსა და ყაზბეგის მიმართულებით, თოვლისა და ზვავების გამო. გზათა მიმოსვლის მერვე ოლქის მმართველობამ წინადადებით მიმართა პეტერბურგს: თუ თბილისში ფოსტის გამოგზავნა 5 დღით შეფერხდებოდა, მაშინ იგი თემურ-ხან-შურაზე, დერბეტზე, ბაქოზე, ელიზავეტოპოლზე გავლით უნდა გამოეგზავნათ - 200 ვერსის ნაცვლად, 1211 ვერსის შემოვლით.

გაზეთი "დროება" (ს.მესხის სტატია "უპოჩტობა") - "მომეტებულ ნაწილს საქართველოს ადგილებში, გარდა იმ ქალაქ-დაბებისა, რომლებიც რკინიგზაზე მდებარეობენ, კვირაში მხლოდ ორჯერ და სამჯერ მოდის ფოსტა... მგონია დრო არის ფოჩტის გამგეობამ და ჩვენმა უმაღლესმა მთავრობამ ამ გარემოებას ჯეროვანი ყურადღება მიაქციოს, რაც ამ ოცი წლის წინ იყო, ის აღარ არის დღეს ჩვენი ცხოვრება: მუდამდღე მატულობს ჩვენს ქვეყანაში ვაჭრობა და წარმოება, მუდამდღე მრავლდებიან შკოლები, მრავლდება წერა-კითხვის მცოდნე ხალხი, რომელთაც სურთ ფოსტის ამბები შეიტყონ, ერთი-ორად უფრო ხშირია ახალი სხვადასხვა მაზრების ხალხების ერთმანეთში მისვლა-მოსვლა და კავშირი. ამას გარდა, თვით მმართველობისთვისაც აუცილებლად საჭიროა გამართული ფოჩტის გზა და კორესპოდენდენცია".

მას მიაჩნდა, რომ ფოსტის ორგანიზაციის გაუმჯობესება მისი გაძვირების ფასადაც კი მისაღები იქნებოდა. ... "ოღონდ კი იყოს ფოჩტა, ოღონდ კი შეიძლებოდეს ფოჩტის დროზე და რიგიანად წიგნებისა და გაზეთების მიღება და მომეტებულ ხარჯს უეჭველია არავინ დაზოგავს," წერდა ავტორი.

ფოსტის გზა რაჭა-ლეჩხუმის მიმართულებით იხსნება - "ფოსტის გზას დიდი მხიარულობით ეგებება ხალხი", წერს გაზეთი "ივერია". ეს საქართველოში კავშირგაბმულობის ამ დარგის განვითარების ხალხის მხრიდან მხარდაჭერაზე მიუთითებს.

ამავე წელს მცხეთაში ფოსტის განყოფილება არსდება.

"გაზეთი ივერია" - განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა სოფლებში ფოსტის გადატანის ორგანიზებას.

შესაძლებელი ხდება ფოსტით ფულის გაგზავნა - "გამგზავნი ფულს მიიტანდა ფოსტაში, ფოსტა ფულის მიღების კვიტანციას აძლევდა გამგზავნელს და შემდეგ ადრესატს უგზავნიდა ტალონს, რომლითაც ის ფოსტიდან ფულს მიიღებდა. ამ წესით იგზავნებოდა არა უმეტეს 1000 მანეთისა." (გაზეთი "ივერია", N229.)

ილიასეული გაზეთი "ივერია" ყურადღებას ამახვილებდა იმაზე, რომ ფოსტა აახლოებდა ადამიანებს, აცხოველებდა ვაჭრობას და ხალხში განათლება შეჰქონდა. საფოსტო ქსელის გაფართოებას და განყოფილებების გახსნას საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში, განსაკუთრებით კი სოფლებში, დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. განყოფილებების სიმრავლე სულ უფრო მეტ ადამიანს აძლევდა წვდომას საფოსტო მომსახურებაზე.

"გაზეთი ივერია" - საფოსტო განყოფილებები გაიხსნა ახმეტასა და იყალთოში.

საქართველოში 108 საფოსტო განყოფილება ფუნქციონირებს.

საქართველო მსოფლიო საფოსტო კავშირის წევრი ხდება, რაც ქვეყანას მსოფლიო საფოსტო კავშირის ქსელებში ინტეგრირების საშუალებას აძლევს.

"საქართველოს კავშირგაბმულობისა და ფოსტის სამინისტროს" მიერ, სახელმწიფოს 100 %-იანი წილით, დაფუძნდა შპს "საქართველოს ფოსტა".